Vluchten voor oorlog en geweld, voor honger en armoede. Zwerven door andere, onbekende landen, op zoek naar een beter bestaan.
Maar ook: zwerven door je eigen stad, omdat je geen thuis meer hebt; of een plek die je thuis kan noemen. Geen plek waar je je thuis voelt. Waar je veilig bent en jezelf kan zijn.
Last but not least, dwalen, ver dwalen, verdwalen, in je eigen hoofd. Vermalen worden door de zwaarte van je eigen gedachten en gevoelens. Tussen verschillende werelden: die waarin je dagelijks moet zien te functioneren; en die andere wereld, diep binnenin jezelf.
In mijn kunst is dat een terugkerend thema. Dat komt sterk naar voren in een serie als 'The Unwanted: A Family Portrait' of, op een iets lichtere toon, 'Perfectly Imperfect MisFits'. Maar nergens is het gevoel van persoonlijke ontworteling, mijn eigen innerlijke diaspora, zo manifest aanwezig als in het karakter van 'Lost Bear', aan wie ik verschillende series heb gewijd, waarin hij afwisselend de hoofd- of een, niet onbelangrijke, bijrol speelt.
Een tijdje terug liep ik door de stad, op weg of terugkomend van een zakelijke afspraak. Zoals ik wel vaker doe, maak ik dan een omweg. Bewust. Om het hoofd leeg of althans íets leger te maken.
Toen zag ik 'm opeens. Zomaar, uit het niets. 'Lost Bear in the City'.
Even twijfelde ik of ik 'm mee moest nemen. Een thuis geven. De verleiding was groot. In stilte keken we elkaar aan, 'Lost Bear' en ik. Om toch niet aan de impuls toe te geven. Ik liep verder, liet hem zitten daar waar hij zat. Iets, ergens, iemand, zei mij dat hij daar goed zat.
En in mijn hoofd hoorde ik ineens het begin opkomen van Otis Redding's 'Sitting On The Dock Of The Bay'. Het was goed. Verloren of niet, daar was nu zijn plek, en vanaf daar zou hij zijn weg weer moeten zien te hervinden. Voor nu, zat-ie daar, de tijd te verdrijven, en waarschijnlijk ook de gedachten en ruis uit zijn hoofd.
Dus, hierbij, opgedragen, aan alle zwervers, dwalers, dolenden en verdwaalden, waar en waarin dan ook, deze is speciaal voor jullie.
Rotterdam, mei 2016
Wat zijn Witty Stadsverhalen?
Witty Stadsverhalen zijn mijn eigen, kleine, persoonlijke observaties van dat, wat mij opvalt en wat ik waarneem tijdens mijn vele rondjes door de straten van mijn stad - en, bij tijd en wijle, uitstapjes naar andere steden. Vastgelegd in woord en beeld. Een stukje tekst, soms uitgebreid, dan weer minder, begeleid door foto's of illustraties. De ene keer puur anekdotisch van aard, dan weer beschouwend en soms een tikkeltje maatschappijkritisch. Mijn hoogstpersoonlijke, Witty Blik op de omgeving waarin een groot deel van mijn leven zich afspeelt: het stadslandschap. Of, zo u wilt, de urbane samenleving in een grootstedelijke omgeving.
