Soms liggen de verhalen in de stad letterlijk en figuurlijk op straat. In dit geval op de stoep. Zo stuitte ik tijdens één van mijn vele wandelingen door Rotterdam West op een aantal ondergekalkte stoeptegels. Losse woorden, een paar losse zinnen, wat tekeningen. Krabbels van buitenspelende kinderen. Lekker krijten op de stoep. Zoals dat gaat op een zomers aandoende dag in mei. De avond van 5 mei, om precies te zijn. Bevrijdingsdag.
'Ons is' waren de woorden die mijn aandacht trokken. En ik las en keek verder. En zag dat losse krabbels en woorden samen groepen woorden vormden en betekenis kregen. Samen een verhaal vertelden. Het verhaal van een straat.
Van leuke families die er net zijn komen wonen. Van families die ooit zijn weggegaan. Of weggevoerd. Van nieuwkomers en achterblijvers. Van werken, wonen, dromen en leven. Van lekker buiten spelen en krijten op de stoep
Ik keek er naar en stond even stil. Even duurde lang. Minuten, een kwartier, een uur? Ik weet niet meer en het doet er niet toe. Voor mij, op straat, lagen heden en verleden samengevat in het hier en nu. In een paar ogenschijnlijke simpele maar o zo veelzeggende krijtkrabbels en -tekeningen. Het vulde me gevoelens van ontroering, melancholie, en ook hoop.
'Ons is.. ' zomaar een straat in Rotterdam West. Op 5 mei 2016.
Rotterdam, Mei 2016
Wat zijn Witty Stadsverhalen?
Witty Stadsverhalen zijn mijn eigen, kleine, persoonlijke observaties van dat, wat mij opvalt en wat ik waarneem tijdens mijn vele rondjes door de straten van mijn stad - en, bij tijd en wijle, uitstapjes naar andere steden. Vastgelegd in woord en beeld. Een stukje tekst, soms uitgebreid, dan weer minder, begeleid door foto's of illustraties. De ene keer puur anekdotisch van aard, dan weer beschouwend en soms een tikkeltje maatschappijkritisch. Mijn hoogstpersoonlijke, Witty Blik op de omgeving waarin een groot deel van mijn leven zich afspeelt: het stadslandschap. Of, zo u wilt, de urbane samenleving in een grootstedelijke omgeving.
