Terugblik op de Kick Off van WERE: de Week van het Echt Rotterdams Erfgoed:

Zoals ik beschreef in deze eerdere blogpost, zet ik me in voor een bijzonder project van Museum Rotterdam, namelijk Echt Rotterdams Erfgoed. Dit is een nieuw en vooral vernieuwend collectieproject, waarbij het Museum niet langer uitsluitend historische voorwerpen in een depot archiveert en in een statische tentoonstelling aan het publiek toont; maar juist actief gebruikte objecten, levende personen en actuele ontwikkelingen die een rol spelen in de stad van nu verzamelt en vastlegt in een zogenaamde ''actieve collectie''. Al deze mensen en initiatieven/ontwikkelingen onderscheiden zich doordat zij door hun activiteiten verschillende groepen Rotterdammers met elkaar verbinden. Daarom zijn zij onderdeel van de collectie Echt Rotterdams Erfgoed.

Van 7 t/m 15 oktober vindt de Week van Echt Rotterdams Erfgoed plaats, met allerlei activiteiten omtrent deze actieve collectie. Zo kun je op diverse locaties kennismaken met bijzondere personen uit deze collectie, zijn er storytelling avonden in het Museum zelf en kun je zelf suggesties aandragen voor personen en initiatieven die volgens jou niet mogen ontbreken in deze collectie!

Zelf was ik uitnodigd voor de kick off van 'WERE' bij Museum Rotterdam op vrijdagavond 6 oktober. Op naar het Timmerhuis dus, waar de tentoonstellingsruimtes van het museum gevestigd zijn. Het werd een mooie, interactieve avond waarbij de nadruk vooral lag op de mensen en verhalen die samen de actieve collectie vormen. Na een openingswoord door directeur Paul van Laar en curator/projectleider Echt Rotterdams Erfgoed Nicole van Dijk was het tijd voor een internationaal buffet en schoven tijdens het eten diverse verhalenvertellers aan tafel. Zij deelden inspirerende verhalen over bijzondere verbinders en initiatieven in de stad en die nu onderdeel zijn van die actieve collectie.

Bijzondere aandacht voor de 'West Kruiskade Tafel', waarbij ik was aangeschoven - niet geheel ontoevallig, want op en rondom ''De Kade'' vinden veel van de projecten plaats waaraan ik meewerk, zoals Dogparade010 - speaking of which, toen ons de vraag werd gesteld wie of wat ik graag genomineerd zou zijn voor opname in de actieve collectie, kon ik zelf natuurlijk niets anders dan De Rotterdamse Hond invullen. Want zoals ik na ruim drie jaar Dogparade010 events inmiddels heel goed weet: niets of niemand zo verbindend als 's mens meest loyale viervoeter! 

Maar, de West-Kruiskade (en in het kielzog daarvan de 1e Middellandstraat) heeft immers in zijn geheel het stempel ''Echt Rotterdams Erfgoed'' gekregen. En dus was er veel aandacht voor een aantal personen en ondernemers aan de tafel, zoals Esdra Baris, de eigenaar van Dierenwinkel De Rimboe (die veel werkt met de 'hangjongeren' uit de buurt en hen een kans gunt om werkervaring op te doen in zijn winkel); en Jinai Looi, van Kookstudio Het Zesde Geluk (betrokken bij diverse ondernemende initiatieven op en rondom de straat, zoals Chinees Nieuwjaar en nog veel meer); en Alice Fortes, drijvende kracht achter de nu inmiddels opgeheven Alliantie West-Kruiskade maar nog steeds actief betrokken bij de straat (en de ''Alliantie Light'') en Lennard de Vlieger van Cretopia Rotterdam - mijn compagnons in het project Museum van de Wijk en helaas nu ook weg van ''De Kade'' (maar vast voornemens elders in de stad weer keihard terug te keren).

Het was een bijzonder ''Echt Rotterdams'' evenement, met aanwezigen uit allerlei mogelijke lagen en gemeenschappen uit de stad. Zo waren de Vrienden van Feijenoord vertegenwoordigd, maar ook de Krachtvrouwen Oude Westen, om maar een paar te noemen. Want, die stad, die mooie stad aan de Maas, met al zijn mooie en minder mooie, met al zijn strakke, gepolijste en ook nog steeds volop rauwe en rafelige kanten, die stad is wel van ons allemaal. 

En ik ben er toch best errug trots op een Rotterdammer te zijn (geworden)!

Meer over het project Echt Rotterdams Erfgoed en mijn betrokkenheid daarbij in toekomstige blogs!

 

Samen met Museum Rotterdam aan de slag voor Echt Rotterdams Erfgoed

Onlangs ben ik gevraagd om Museum Rotterdam verder te helpen met hun project ''Echt Rotterdams Erfgoed: de actieve collectie van de stad.'' Een bijzonder en mooi project, waar ik uit volle overtuiging aan meewerk. Waar gaat dit project dan precies over?

Museum Rotterdam is gestart met een nieuw collectieproject. In plaats van historische voorwerpen en objecten in een depot te archiveren om ze vervolgens te laten zien in een statische tentoonstelling, verzamelt het Museum nu objecten, personen en ontwikkelingen die een rol spelen in de hedendaagse stad en leggen deze vast in hun collectiedatabase. Deze nieuwe collectie kan dus bestaan uit materiele zaken zoals objecten en gebruiksvoorwerpen maar ook uit immateriale zaken: mensen, daadwerkelijke personen en de gemeenschappen waarvan zij onderdeel uitmaken, de verhalen uit en de ontwikkelingen rondom die gemeenschappen.

Omdat het dus vaak gaat om immateriele zaken of voorwerpen die nog in gebruik zijn bij hun eigenaren, kan deze collectie niet worden bewaard in een depot. Het Museum laat al deze personen, verhalen, voorwerpen dan ook waar ze horen: in de stad.Wat Museum Rotterdam nu doet, is deze levende collectie in de stad op de voet volgen en vastleggen in een online database. Hiermee kunnen ook personen, ontwikkelingen en organisaties (meer immateriële zaken) ‘verzameld’ worden.

Zij noemen deze collectie: Echt Rotterdams Erfgoed. Collectie die wordt opgenomen in deze database krijgt dan ook een speciaal kenmerk:

Het gaat daarbij om die personen en zaken die een rol van betekenis spelen binnen of voor de stad, die van een grote verbindende rol zijn tussen mensen, gemeenschappen en die op hun eigen unieke wijze iets toevoegen aan de stad. Personen, voorwerpen, verhalen, die Rotterdam helpen maken tot wat zij is, in alle diversiteit en ook complexiteit van de stad van nu.

Dat kan dus iemand zijn als Giovanni van Bronkhorst, de voetbaltrainer onder wiens leiding Feyenoord dit jaar voor het eerst in 18 jaar het landskampioenschap behaalde, maar ook Joyce de Lima, één van de Vrouwen van de Velden, in 2011 al door Museum Rotterdam geportretteerd in de glossy ''I'm Every Woman'' als onderdeel van het project 'De Stad als Muze'.

Nu wil het toeval (of niet) dat veel van mijn samenwerkingspartners of bepaalde elementen binnen Witty Projects al behoren tot dat 'Echt Rotterdams Erfgoed', zoals de complete West-Kruiskade, inclusief ondernemers als Esdra Baris van Dierenwinkel De Rimboe en lid van Team Dogparade010, die zich op zijn eigen manier inzet voor hangjongeren uit de buurt; Richard de Boer, eigenaar van Richard Shoes en voorzitter van de winkeliersvereniging West-Kruiskade, Echt Rotterdam, met wie ik samenwerkte voor het project Stage Alliantie, dat kansarme jongeren uit de wijk aan een stageplek helpt; de Alliantie West-Kruiskade, als voorbeeld van hoe bewoners, ondernemers, gemeente en woningbouwcorporatie samen de krachten bundelden om een bijzondere winkelstraat weer vooruit te helpen; Amina Hussen van de Krachtvrouwen Oude Westen, een informeel netwerk waarbinnen migrantenvrouwen uit de wijk allerlei activiteiten voor, door en met elkaar ondernemen - en die ik regelmatig met de kinderen van de wijk mocht verwelkomen in de Sint Maria's Gallery (toen ook al binnen een project i.s.m. Museum Rotterdam, namelijk ''Echt West'' in 2013), om maar een greep te doen.

Bekijk de complete collectie hier.

Het is dus in meerdere opzichten bijzonder te noemen dat ik nu ook op een directe manier betrokken ben geraakt bij dit project en mag meedenken (èn doen) over wegen om Echt Rotterdams Erfgoed in te bedden, niet alleen in de stad, maar ook om dat erfgoed van de stad, een begrip dat toch nog vaak met het verleden wordt geassocieerd, in te zetten als een middel om de actuele hedendaagse stedelijke samenleving te benoemen, te beschrijven en te bewaren.

Living history, as we speak, breathe and live.

Voor de wannabe-historicus èn amateur stadsantropoloog maar vooral de storyteller in mij (zie ook mijn Witty Stadverhalen), is dit dan ook een droomproject, omdat ik er al mijn eigen passies en fascinaties met het stadslandschap anno nu in kwijt kan - en vooral, mijn liefde voor Rotterdam: de stad waar ik ooit naar toe kwam om te studeren, waar ik me thuisvoelde en dus bleef; waar ik meerdere keren overwoog te vertrekken, maar dat dan toch nooit deed en dus bleef. Die stad, zogezegd zonder hart, maar waaraan ik mijn hart verloor - en waar ik graag en gestaag verder werk aan al mijn Witty Works, Projects en Art.