Ontmoeting en verbinding centraal bij straatfeest Rotterdamse Tideman-Meineszbuurt

Ontmoeting en verbinding. Dat waren de twee begrippen die centraal stonden tijdens het eerste, door bewoners zelf georganiseerde Straatfeest in de Tidemanstraat/Burgemeester Meineszstraat in het Rotterdamse Nieuwe Westen. Een stukje Rotterdam dat een tijd terug een ongewilde hoofdrol vervulde in het landelijke nieuws, toen er sprake was van een grootscheepse anti-terreuractie in dit deel van de stad.

Een stukje stad, waar ik, de afgelopen jaren een bijzondere band mee heb ontwikkeld, in meerdere opzichten, zowel professioneel (als ondernemer), als artistiek (als kunstenaar) en persoonlijk (als privé persoon). Een stukje stad waar ik eigenlijk een beetje bij beetje voor gevallen ben. Misschien zelfs wel een klein beetje verliefd op geworden ben. Daar kom ik later in dit blog op terug.

De hierboven genoemde anti-terreuractie, de daarmee gepaard gaande politie-inval in de straat, de aanhouding van een persoon verdacht van betrokkenheid bij de terreuraanslagen in Parijs en Brussel: allemaal reden voor zorg en ongerustheid bij een groot deel van de bewoners. En een groeiend gevoel van onbehagen over de anonimiteit van ''de stad'', die in sommige opzichten een veilige haven kan bieden, de vrijheid om te zijn wie je wil, ver van de soms verstikkende sociale controle van bijvoorbeeld een dorp. Maar evengoed een keiharde stadsjungle, waarin mensen keihard op hun bek kunnen gaan. Of verdrinken in eenzaamheid, in een onopvallend maar net zo verstikkend sociaal isolement.

Dan kun je als bewoners grofweg twee dingen doen. Verder leven met dat gevoel van onbehagen en onveiligheid, de deuren en ramen dicht, je steeds meer terugtrekkend in de (schijn)veiligheid van je eigen huis. Of je gooit de deuren en ramen open, je gaat de straat op en verovert die terug. Maak je contact met de buren en straatgenoten, door De Ander niet langer als De Grote Onbekende te zien, maar door die ander aan te spreken, door samen dingen te organiseren en te doen. Door bij elkaar te komen, samen te eten, te drinken, met elkaar kennis te maken. Door naar elkaar te vragen, interesse te tonen in De Ander, door uit te wisselen, contact te leggen.

Daar kun je cynisch over doen (critici, kom er maar in met het ''theekransje''), maar niets verbroedert & verzustert nu eenmaal zo als samen een tafel delen, van diezelfde tafel eten. En ja: onder het genot van (inderdaad) dat kopje thee of koffie. Of voor mijn part iets sterkers, als de sfeer er naar is (edoch: geniet, maar drink met mate, natuurlijk!).

En dus organiseerden de bewoners van de Tidemanstraat en de Burgemeeester Meineszstraat gezamenlijk een Straatfeest. En waar een klein groepje onder de bezielende leiding van bewoner Jeroen Bleijs de kar trok, waren er uit alle hoeken en gaten bewoners die bijdroegen. Er waren talloze heerlijke hapjes en lekkernijen uit alle denkbare windstreken, een spontaan optreden van een flamenco-gitarist, er was een masseur en een clown voor de allerkleinsten.

En die ene speciaal uitgenodigde burger van de stad, die kreeg als speciale gift een staaltje onvervalste KookCreatie mee namens alle aanwezige bewoners.

Want ook Burgemeester Ahmed Aboutaleb was vanochtend naar Het Nieuwe Westen gekomen om het Straatfeest mee te maken en de bewoners een hart onder de riem te steken. Nadat hij natuurlijk eerst van de nodige hapjes wilde proeven (de liefde voor hun stad gaat ook bij burgemeesters door hun maag), sprak hij de verzamelde bewoners toe. Hij deed dat met woorden over, inderdaad, ontmoeting en verbinding. Over het belang van samen dingen organiseren, doen, delen. Over de grote rol die zo'n straatlunch daarin kan spelen - al gaf de burgervader grif toe slechts verstand te hebben van aardappelen poten (in welk geval hij natuurlijk altijd na zijn politieke carrière aan de slag kan als Stadsboer bij, bijvoorbeeld, Uit Je Eigen Stad, zegt Miss Witty).

Maar wat mij vooral bij bleef was zijn persoonlijke oproep aan de aanwezige mensen om samen de oren en ogen van de stad te zijn. Om elkaar weliswaar vooral te laten zijn wie we willen zijn, maar om elkaar net even iets meer in het oog te houden. Of misschien beter geformuleerd: elkaar niet zo snel uit het oog te verliezen. 

Het was een oproep die veel weerklank vond bij de aanwezigen. Niet voor niets was de meest gehoorde opmerking dat het fijn was dat onbekende gezichten ineens een naam kregen. Van anonieme buur tot bekende buur. In een heel informele, gemoedelijke en verre van afgedwongen sfeer. We kunnen dus denk ik wel concluderen dat het zeker niet het laatste Straatfeest c.q. straatevenement is geweest in het Hoekje Tideman-Meineszstraat!

Last but not least.. wat heb ìk met deze buurt?
Zoals hierboven kort aangestipt, is er in de loop der jaren een beetje bijzondere band ontstaan tussen deze buurt en mijzelf. Toen ik een aantal jaren geleden weer met mijn kunst (Witty Art) begon, was het Burgemeester Meineszplein 19 één van de eerste Pop Up Expo's waar ik mijn werk kon laten zien, van april tot en met mei 2012 was daar namelijk de Interactieve Buurtexpo.

En nu hangt mijn werk er weer. Want sinds vorig jaar, meteen vanaf de opening, ben ik de vaste huiskunstenaar van Heilige Rotterdamse Boontjes, gevestigd op... inderdaad, Burgemeester Meineszplein 19. En zijn er verdere mooie creatieve plannen in voorbereiding, tussen 'De Boontjes' en mij.

Verder was er de manifestatie Baas In Eigen Buurt, in oktober 2013. Een tweedaags mini-festival over gebiedsontwikkeling in de participatiesamenleving anno nu, waarvan ik mede-initiator en coördinator was. Een onderzoek ook naar verleden, heden en vooral toekomstige kansen en mogelijkheden van het Burgemeester Meineszplein. 

Last but not least, verblijf ik vaak in dit stukje Rotterdam omdat mijn geliefde daar woont.

Wat maakt mij dat?
Betrokken Pop Up Bewoner, laten we het daar maar even op houden. Per slot van rekening ben ik zelf nog steeds een beetje zwervende stadsnomade. Maar het lijkt er op dat ik wortel in West begin te schieten (ja, komt u maar door met de woordgrapjes over Witty Wortel). Het lijkt er waarachtig op dat ik, misschien, me een klein beetje thuis kan gaan voelen in dit deel van de stad. Er is iets in dit gebied wat aan me trekt, wat me aanspreekt.

West is weerbarstig, eigenwijs, rauwig, en Rotterdams tot en met. Mooi, maar een tikje aangetast. Verweerd, verwaarloosd misschien, sommige mensen zouden het zelfs verloederd noemen. Ik niet.  Want ik ben niet stiekem, maar in alle openheid knetterverliefd op dit deel van Rotterdam. Noem het een gevalletje Ware Liefde. En wat mij betreft: Ware Liefde roest niet. 

Rotterdam-West, you and I have just begun.