 |
| De kleinzoon van kunstenaar Ro Heilbron poseert bij het werk van zijn grootvader (foto: Cretopia Rotterdam) |
De afgelopen anderhalve maand heb ik de nodige middagen doorgebracht in het Museum van de Wijk, het project dat ik eerder dit jaar heb opgestart samen met de mannen van Cretopia Rotterdam en dat op 15 juli jl de deuren opende in Toko51 aan de West-Kruiskade met een groepstentoonstelling van 20+ Rotterdamse makers en creatieven. Eerdere blogs die ik aan dit project wijdde, vind je hier, o.m. een sfeerimpressie van de opening en de expositie zelf.
De afgelopen periode was er een van voor mij bijzondere momenten en ontmoetingen. De kleinzoon van kunstenaar Ro Heilbron die op de foto gaat met het schilderij gemaakt door zijn grootvader en waaraan hij zelf nog mee heeft gewerkt - en dat nu nog in Toko51 hangt met dank aan het CBK Rotterdam. Eén van de deelnemers, Margo Ramp, die spontaan besluit om haar eigen expo-in-expo te organiseren - en waarom niet! Kunstwerken die verkocht werden en prompt werden meegenomen door de koper(s) waardoor er á la minute nieuwe werken moesten worden geregeld. De vele interessante gesprekken die ik had met bezoekers over de tentoongestelde werken, waaronder dat van mezelf.
 |
| Veel interesse ook in Witty Art bij het Museum van de Wijk |
Een andere deelnemer, Robin Hendriks, die de expositie gebruikt als locatie en decor om haar collega-kunstenaars te interviewen (waarvan binnenkort een overzicht). Het Museum van de Wijk als locatie voor een urban sketching workshop of een fotoshoot voor het project Mannen in West; en als uitvalsbasis voor het Rotterdam Street Art Museum in wording. De stadsgids die met haar complete groep een omweg maakt tijdens een tour, de bezoeker die komt voor de kunst maar met een mooie Afrikaanse jurk naar huis gaat; de expositie als gelegenheid om de bij de straatverkopers aangeschafte maaltijd op te souperen; bij het Museum van de Wijk kán en mag het allemaal.
 |
| opening van de expo-in-expo van Margo Ramp |
En dus wil ik eigenlijk ook enkele woorden wijden aan datgene, wat het Museum van de Wijk zo uniek maakt, namelijk (en de naam zegt het al) dat het een echt wijkmuseum is. Het is echt een plek van, voor en door de buurt. Dat levert een een boeiende mix van bezoekers op, althans gedurende de dagen dat ik er aanwezig was. Van bezoekers die echt specifiek op de expositie en het daar tentoongestelde werk af kwamen, dagjesmensen uit eigen land en internationale toeristen, zakenmensen (werkzaam in de vele kantoren in het zogenaamde Rotterdam Central District), shoppers van het winkelaanbod aan ''De Kade'' en last, but zeker not least, meerdere buurtbewoners. Ook die groep loopt uiteen van jonge 'urban explorers' en al dan niet hippe creatievelingen tot aan onvervalste echte Oude Westenaren en een enkele bezoeker van de in de buurt gelegen dak- en thuislozenopvang van de Pauluskerk.
 |
| Urban Sketching Workshop in Cretopia Rotterdam |
Zij allen zijn welkom in de Toko. Het bijzondere is daarvan is dit: zonder al teveel grote woorden te gebruiken als ''participatie'' en ''inclusiviteit'' is de Toko onder de aansturing van Cretopia in korte tijd uitgegroeid tot een echte plek van, voor en door de wijk. Vanaf het eerste begin hebben de initiatiefnemers Piet Hein en Lennard de Vlieger de deuren gewoon opengezet, zonder de belemmeringen van wat voor strategische visie dan ook, en hebben gekeken wat er op hen en op deze plek afkwam. Wars van wat ''hip'' of ''kunst'' zou moeten zijn of wat sociaal wenselijk was, volgden zij hun eigen weg en overtuiging. En dat heeft gewerkt.
 | ||
| Meeting over het Rotterdam Street Art Museum in wording |
Want door die eigenzinnige aanpak zijn ze uitgegroeid tot wat ''De Toko'' werd: een geliefde en levendige creatieve evenementenlocatie en ontmoetingsplaats in de wijk, waar je de ene keer een presentatie over duurzaamheid of erfgoed kon bijwonen en het volgende moment, of dezelfde avond nog, de presentatie van de nieuwe cd van een reggaebandje. Waar je een laagdrempelige schildercursus kon volgen bij Akke ''Rotterdamse Roos'' Haarsma maar ook een stoelmassage en, als je er dan toch was, een tarotlezing door Inge Goris. Waar je aan de opening in de weekend onthaald werd door de op en rondom de West-Kruiskade bekende en geliefde Surinaamse straatverkopers en lokale ondernemer Cindy de Vos met haar op Afrikaanse ontwerpen geinspireerde kleding.
 |
| Cindy de Vos in haar pop up shop in Tok51 |
En hoewel als gevolg van een gemeentelijke beleidswijziging er geen echte evenementen meer mogen worden georganiseerd in de ruimte, zijn de schilderlessen, de massages, de tarotlezingen en de straatverkopers met hun hele entourage gewoon gebleven, toen het Museum van de Wijk zijn intrek nam in de Toko. Zo kan het dus voorkomen dat je op een doodgewone vrijdagmiddag de hoogopgeleide kunstliefhebber aan een tafeltje naast een ex-dakloze in gesprek ziet gaan over één van de tentoongestelde kunstwerken, terwijl iets verderop een tante van één van de straatverkopers spontaan jurken zit te vermaken ''want ze was er nu toch'' en ''het werkt zo prettig tussen al die mooie tekeningen aan de muur''.
 |
| Fotoshoot Project ''Mannen in West'' |
Dat soort dingen maken me trots dat ik onderdeel ben van dit project, zowel als initiator/organisator en als kunstenaar/maker, èn dat wij, Piet Hein, Lennard en ik, er gezamenlijk in geslaagd zijn om uitgerekend op deze plek het Museum van de Wijk te realiseren. Omdat kunst weliswaar niet altijd makkelijk hoeft te zijn, integendeel, kunst mag best schuren - maar dat het allemaal niet heel moeilijk en ingewikkeld hoeft te zijn om kunst op een toegankelijke manier te presenteren.
 |
| Eén van de vele bezoekers aan het Museum van de Wijk |
Het Museum van de Wijk is in ieder geval nog tot en met het einde van deze maand september te zien. Daarna is de toekomst nog ongewis: het zal van een aantal factoren afhangen of Cretopia op deze plek mag blijven en dus of Toko51 kan blijven voortbestaan. Wij zelf hopen natuurlijk vurig van wel, want het liefst gaan we nog een flinke periode door met het Museum van de Wijk op de huidige plek, precies om al die redenen die ik hierboven heb genoemd. Maar, helaas, het is niet alleen aan ons ...
Wordt, kortom, vervolgd!
