maandag 7 november 2016

Over lege koffers en levens vol verhalen | Witty Stadsverhalen

Onlangs zag ik een lege koffer op straat liggen. Een oude, afgedankte, versleten koffer. Een ouderwets model, niet zo'n hip ding op wieltjes. Ooit een onmisbaar, een noodzakelijk attribuut voor een reiziger, een vakantieganger of desnoods een tourist, totdat hij genadeloos vervangen werd door de avontuurlijke backpack of, inderdaad, de gebruiksvriendelijker rolkoffer. Ooit een betrouwbare reisgezel, bewaker van iemands persoonlijke eigendommen, nu een troosteloos bestaan leidend, weggestopt op een rommelkamer, zolder of - kan het nog lager? - een kelder. Of - ja, het kan nog lager - een opslag op de snelweg naar Nergensveen.

Maar niet langer onderweg ergens naar toe. Niet langer op reis. En voor een koffer betekent dat het begin van het einde. Een koffer verliest zijn nut zodra de reiziger, eenmaal gearriveerd op de plaats van bestemming, begint met uitpakken; en de koffer beetje bij beetje aan inhoud verliest en aan leegte wint.

Toch is ook een lege koffer nog steeds vol. Vol van verhalen, welteverstaan. Verhalen van en over iemands leven op reis, op doortocht. Van korte tochten en tijdelijke verblijven, maar ook van definitief vertrek en nooit meer achterom kijken. Van studiereis tot wereldreis, van vakantie tot op de vlucht. Een koffer is vol van die ongekende, onvertelde verhalen. Een stille getuige van de meest bepalende momenten die zich in een mensenleven kunnen voordoen. Vertrek. Afscheid. Aankomst. Een nieuw begin, wat of waar dat dan ook moge zijn. Een hoop gekoesterde, hoopvolle dromen, verwachtingen, ambities. En waarschijnlijk veel meer teleurstellingen en verlies.

Zo bezien is zo'n lege, achtergelaten koffer vooral een symbool voor afscheid van het oude. Een letterlijk overblijfsel van dat wat geweest is. Toch zie ik meer in die koffer; en in al die andere spullen die mensen achterlaten, in haast of achteloosheid. Bij het vuilnis, of, zoals in dit en in veel gevallen, zomaar op straat. In het aantreffen van deze verweesde, voormalige eigendommen van iemand zie ik ook een hardnekkig, stil verzet, van herinneringen die weigeren te wijken voor de vergetelheid.

Zie mij, ik ben nog hier. 
Want, kort of lang, hier was ik. 
En hier zal ik nog steeds zijn.
Ook als ik er niet meer ben.

Rotterdam, November 2016
Wat zijn Witty Stadsverhalen?
Witty Stadsverhalen zijn mijn eigen, kleine, persoonlijke observaties van dat, wat mij opvalt en wat ik waarneem tijdens mijn vele rondjes door de straten van mijn stad - en, bij tijd en wijle, uitstapjes naar andere steden. Vastgelegd in woord en beeld. Een stukje tekst, soms uitgebreid, dan weer minder, begeleid door foto's of illustraties. De ene keer puur anekdotisch van aard, dan weer beschouwend en soms een tikkeltje maatschappijkritisch. Mijn hoogstpersoonlijke, Witty Blik op de omgeving waarin een groot deel van mijn leven zich afspeelt: het stadslandschap. Of, zo u wilt, de urbane samenleving in een grootstedelijke omgeving.