zondag 13 december 2015

Toffe opening kunstwerk '010 The World Is Yours' op het Rotterdamse Tiendplein


Gisteren woonde ik de feestelijke onthulling bij het van kunstwerk '010 The World Is Yours' op het Tiendplein in Rotterdam. Kunstenaars Arno Coenen en Iris Roskam (ook bekend van de plafond'schildering' in de Rotterdamse Markthal) zijn verantwoordelijk voor deze, in de avonduren verlichte globe op het voormalig elektriciteitshuisje op het Tiendplein, midden op de Rotterdamse West-Kruiskade. 

Met de onthulling van '010 The World Is Yours' werd ook het nieuwe Tiendplein officieel geopend, na een lange periode van herinrichtingswerkzaamheden. In de woorden van Mothership, de kunstproducent achter de realisatie van het kunstwerk:

'Overdag een prachtig transparant beeld dat het internationale karakter van 010 symboliseert; 's nachts een feestelijke wegwijzer voor op wie de terrassen aan het Tiendplein en de West-Kruiskade gezelligheid zoekt. Met de wereld aan je voeten, en de sterren boven je hoofd.

Naar mijn mening, een beeld dat de diversiteit van ''De Kade'' meer dan recht doet, krachtig, sterk, positief, modern, van nu, maar zonder de rauwe autenticiteit die dat stukje Rotterdam nu eenmaal in haar DNA heeft uit het oog te verliezen.   




woensdag 25 november 2015

Dogparade 2016 is on: 4 juni 2016 is het weer 'Doggy Time' in Rotterdam!!


Deze Doggy heeft alle reden om vrolijk te zijn, want het is definitief: de Dogparade strijkt volgend jaar weer neer op de West-Kruiskade. Op 4 juni zal ''De Kade'' weer het exclusieve domein zijn van 's mens meest loyale vierpotige vriend, zijn meest trouwe kameraad: de hond. 

En ook voor deze editie zal ik weer samenwerken met de bedenker en initiator van Dogparade 010, mijn compagnon en partner in mooie snode creatieve plannen, cultureel producent Mieke van der Linden. Uiteraard zullen ook vaste partners als Esdra Baris/De Rimboe, Lotte Pilotte Phodography, het team van de Alliantie West-Kruiskade en vele, vele anderen weer niet ontbreken

Binnenkort meer uitgebreid nieuws over het hoe of wat, bekijk in de tussentijd hier een mooie terugblik op de eerste Dogparade, op 10 juni 2015!

Volg Dogparade 010 vooral ook op Facebook, dan mis je geen enkele update!

Tot Woefs!








dinsdag 24 november 2015

Op de West-Kruiskade zijn dingen soms Anders Geregeld en daar houd ik van!


Tijdelijke bankslaper of niet, ik blijf ondernemen. En in roerige tijden ben ik blij en trots op een aantal trouwe samenwerkingspartners en dito opdrachtgevers. Partijen, die weten wat ik te bieden hebt en wat ik kan. En dus ben ik er trots op te kunnen melden dat ik vorige week weer heb mogen meedraaien tijdens een aantal projecten van en door de Alliantie West-Kruiskade, Werk aan de Kade en WMO Radar.

Op dit moment kan ik daar nog niet veel over onthullen, maar wel dat het om projecten gaat helemaal in de lijn hoe ze het op ''De Kade'' doen: heerlijk recht-door-zee, eigenwijs en anders-dan-anders.

Kortom, helemaal ook in mijn straatje en dus ben ik er dubbel zo trots op met deze partijen te mogen samenwerken. Wordt vervolgd!



zondag 22 november 2015

Op bezoek bij Studio Delfshaven: plannen voor toekomstige samenwerking!


De laatste paar blogs die ik online heb gezet, heb ik gewijd aan mijn bestaan als ''Dakloze Diva'' of ''stadsnomade''. Blogs, in het teken van mijn tijdelijke bestaan als dak-/thuisloze. Een periode ook in het teken van verwerken en dingen een plaats geven, maar vooral ook van naar de toekomst kijken en vooruit bewegen. Want, ik ben per slot niet voor niets ondernemer.

Een ondernemer met een plan, waarin creatief en sociaal ondernemerschap samenvloeien met een vorm van maatschappelijke investering. Waardoor ik er weer bovenop kan komen, de dingen kan blijven doen die ik al deed, maar net op een andere manier. Die beter bij mij past dan hoe ik het tot voor kort heb gedaan; en een manier, waarop ik ook het nodige terug kan doen voor een stukje Rotterdam, dat mij kansen en mogelijkheden heeft geboden gedurende deze ingrijpende en confronterende periode van mijn leven: Rotterdam-West, in het bijzonder Delfshaven.

En daarom was ik onlangs op bezoek bij de mensen van De Delfshaven Coöperatie en Studio Delfshaven. Om een aantal concrete mogelijkheden te bespreken op het gebied van samenwerking. En dat gesprek was wederzijds positief, constructief en veelbelovend.

Daarover en over mijn plan voor, laten we zeggen, Witty Projects 3.0 binnenkort meer!







woensdag 21 oktober 2015

Nieuw op dit blog: een pagina gewijd aan Witty Art!

Tijdelijke stadsnomade of niet, ondernemer blijf ik, dus ondernemen blijf ik doen. En omdat niet iedereen die dit blog volgt, weet dat ik ook (ondernemend) kunstenaar ben, heb ik een extra pagina aangemaakt, gewijd aan de (ver)beeldende tak van mijn onderneming: Witty Art.

En niet helemaal onhandig in deze periode te vermelden dat ik daarmee natuurlijk ook een deel van mijn inkomsten binnenhaal: naast mijn vrije werk vervaardig ik Witty Art in opdracht en ben ik actief als illustrator voor boeken, gedichten, artikelen, columns, (bedrijfs)magazines, e.d. Tevens zet ik mijn verhalende en verbeeldende vaardigheden in voor coaching en workshops, zowel op kunstzinnig (beeldend) gebied als voor andere professionele doeleinden. Denk bij het laatste bijvoorbeeld aan het visueel verbeelden van een bepaald probleem of een uitdaging door middel van een getekende flowchart of zelfs in stripvorm. Mogelijkheden te over! 

Zoals bijgaande illustratie voor de flyer van de WinterWonderWijkWandeling in december 2014, in opdracht van de gebiedscommissie Delfshaven en de Alliantie Middelland: 



Ook leverde ik illustraties voor de PDF's 'Versimpelen: Gratis Extra Tools', van trainer/spreker Jan Peter Bogers. Deze waren een toevoeging op zijn succesvolle managementboek 'Versimpelen'.



Kun jij mijn vaardigheden als illustrator/visueel vormgever gebruiken? 

Schroom dan niet om contact op te nemen via mail of benader me via Facebook of Instagram

En meer over mijn activiteiten als kunstenaar en Witty Art vind je hier.






zondag 20 september 2015

On we go: leven en ondernemen als 21e eeuwste stadnomade


And on we go... 
Op vrijdag 21 augustus jl. postte ik dus mijn vorige blog en meteen één van de moeilijkste, zo niet de allermoeilijkste, die ik ooit geschreven heb. Onder de titel 'Een Nieuw Begin voor Miss Witty' durfde ik het dan eindelijk aan om open te schrijven over mijn huidige situatie. Over mijn door omstandigheden noodgedwongen bestaan als iemand tijdelijk zonder vaste woon of verblijfplaats. Over mijn leven als tijdelijke 21e eeuwse stadsnomade.

Of, zoals ik het in een spontane bui omschreef tegenover goede vrienden, over mijn leven als Dakloze Diva. Omdat je, hoe laag je ook zit, jezelf niet, nooit moet toestaan zo laag te zinken dat je al je gevoel voor humor kwijt raakt.

(Eigen)Waardeloos
Maar, geloof mij, toen ik het dan eindelijk al mijn moed bij elkaar verzameld had om het hele verhaal zo open en bloot op te schrijven, was er weinig diva-achtigs aan. Ik voelde me heel klein, nietig, mislukt en vooral totaal en helemaal waardeloos. Al schrijvend bekroop me weer dat gevoel van vernedering dat ik al die maanden had meegekregen van instanties, elke keer als ik probeerde contact te leggen om tot een oplossing te komen. De moedeloosheid en de machteloosheid die me bekropen elke keer als ik weer tegen een muur van onwil, onbegrip en vooral bureaucratie opliep. De boosheid, de woede, de frustratie, het verdriet.

Ik beleefde het opnieuw, alles, en allemaal tegelijk.

En toch heb ik - op een of andere manier - weten door te zetten. En toen het verhaal er eenmaal op stond, heb ik ook geen moment getwijfeld. Online er mee, en nu, nu meteen!

Wat een opluchting. Wat een overwinning. Voornamelijk op mezelf. En op dat gevoel van mislukking, van niets of niemand meer kunnen of mogen zijn.

Toen kwamen de reacties. Waar ik, in zekere zin, inmiddels gewend was aan de nodige voor- en dus ook oordelen, bleven die nu weg. De wijzende en beschuldigende vingers ook. In plaats daarvan louter positieve, opbouwende en hartverwarmende reacties. Van mensen die me een hart onder de riem wilden steken, mensen die met me wilden praten, me wilden helpen. Mensen die mijn verhaal wilden horen. En vroegen of ze het mochten delen. Omdat ze het belangrijk vonden dat er iemand was die dit verhaal wilde en durfde te vertellen.

Zoals de mensen van de Zorgvrijstaat West, op wiens Facebook pagina een link naar mijn blog plaatste. Zij deelden het, voorzien van een mooie en begripvolle toelichting:


Niet de enige
En, ontroerend en confronterend tegelijk: de reacties van mensen in soortgelijke situaties. Nog vele malen erger dan de mijne. Mensen die niet meer durven of kunnen vechten. Die niet meer vooruit kunnen. Die murw gebeukt zijn. Waar alle creativiteit en levenslust vermorzeld is door een economische en financieel systeem dat nu eenmaal gebaseerd is op schuld en boete.

Want, één van de redenen dat ik dit blog schreef, naast het feit dat ik zelf gewoon open over mijn situatie wilde zijn, ook naar mijn zakelijke(r) relaties toe, is dat ik niet de enige ben. Er zijn zoveel mensen in vergelijkbare situaties, of nog erger. Want hoeveel ik mag zijn kwijt geraakt, ik heb ook zo onnoemelijk veel gewonnen, de afgelopen anderhalve maand, nu ruim bijna twee maanden. Hulp van oude en  nieuwe vrienden, van totale onbekenden. Hulp, support, warmte, liefde zelfs. Zonder tegenprestatie. Zonder schuld. Zonder boete.

En daarover, en over mijn leven als Dakloze Diva, zal ik de komende tijd actief blijven bloggen. Op een zoveel mogelijk positieve manier, maar zonder de mindere of scherpe kanten te verbergen. Open. Transparant. Hoe blijf je overeind in zo'n situatie? Hoe blijf je ondernemen? Hoe houd je jezelf scherp en open, hoe voorkom je dat je zo leeg- en doodbloedt dat je opgeeft, dat je verbittert en verzuurt? 

On the move!
Volgende week verhuis ik alweer naar mijn vierde logeeradres in anderhalve maand tijd. Daar kan ik in ieder geval de komende 2,5 maanden in relatieve rust verblijven en die tijd benutten om een aantal plannen in werking te zetten die tot doel hebben om een iets meer permanente woon- en werkplek te realiseren.

Want, zoals ik ook mijn vorige blog besloot, ik bedenk, ontwikkel en initieer nog steeds Witty Projects; of werk actief mee om de projecten van anderen te helpen realiseren. En ik maak nog steeds volop Witty Art. Want zolang ik dat blijf doen, zolang ik blijf ondernemen, blijf creëren, dan sta ik niet stil, maar kom ik vooruit. Al is het soms met kleine stapjes, ze zijn evengoed (eigen)waardevol.





vrijdag 21 augustus 2015

Een nieuw begin voor Miss Witty!


''Nieuw beginnen na gedwongen verkoop''. 

Nu moest ik zelf een paar keer slikken toen ik het zag staan. Maar ik had zelf met dit interview ingestemd. En nog enthousiast ook. Misschien iets té enthousiast, als ik heel eerlijk ben. Maar goed. Het was gedaan. En gepubliceerd. En eerlijk is eerlijk, als er iemand was tegen wie ik dit verhaal op deze manier, open en eerlijk, in alle vertrouwen kon vertellen was het wel mijn gewaardeerde collega-schrijver èn goede kennis Ellen Mannens.

Daar stond ik dus met mijn smoelwerk in Metro Rotterdam. Ik en mijn verhaal. Over hoe ik me genoodzaakt zag om mijn huis te laten verkopen. Met de nadruk op ''laten verkopen'', want, zoals de kop al overduidelijk aangeeft, het was geen vrijwillige keuze. Het was het eindpunt van een langdurig en pijnlijk traject waarin ik tegen de klippen op gewerkt heb om mijn huis, mijn thuis van de afgelopen zeven jaar, te kunnen behouden. Uiteindelijk was ook van een 'thuis' geen sprake meer, maar van een molensteen om mijn nek. Dead weight.

Wat er aan voorafging?
Een vrees ik voor heel veel mensen bekend verhaal. Toen ik mijn huis kocht, zo'n zeven jaar terug, was het 2008. Na een stukgelopen relatie, toen ook al overnieuw begonnen. Trots dat ik was. Een mooi, ruim appartement in hartje Rotterdam, van alle gemakken voorzien. En ik kon het prima bekostigen van mijn toenmalige inkomen. Per saldo was het nog een koopje ook.

Het vervolg laat zich raden. Een gevalletje: crash, boom, bang! Naarmate de gevolgen van de financiele crisis zich lieten gelden, ging mijn toenmalige inkomen flink omlaag. Correctie: het donderde naar beneden. Net zoals dat van veel collega ZZP'ers en kleine ondernemers.

Op zich ging het nog niet eens zó slecht. Ik was ondernemend genoeg om opdrachten en klanten binnen te halen, er waren genoeg mensen die geinteresseerde partijen naar mij doorverwezen. En samen met de verkoop van Witty Art (waarmee ik vanaf medio 2011 weer naar buiten begon te treden) harkte ik een redelijke omzet en dus een redelijk inkomen bij elkaar. 

Alleen, dat huis. Al het geld wat ik verdiende, ging in dat zwarte gat. Tot het moment dat zelfs dat niet meer lukte. Toen realiseerde ik me wat ik eigenlijk nooit echt had willen weten: een eigen huis is een illusie. Het is gekocht met van de bank geleend geld, ergo, het is en blijft van de bank tot de lening is afbetaald.

Het proces
Het proces dat tot de uiteindelijke verkoop heeft geleid, was, zoals ik hierboven al aangaf, langdurig en pijnlijk. En bovenal confronterend en op sommige momenten ronduit vernederend. Het woord 'proces' gebruik ik ook in de dubbele betekenis er van, omdat het gepaard ging met oordelen en beoordeeld worden. Door mensen die mij totaal niet kenden, noch mijn persoonlijke situatie. Maar die wel over mijn leven wikten, wogen en beschikten.

Omdat een en ander nog niet definitief is afgerond kan en wil ik daar nu nog niet teveel op ingaan maar het is wel iets waarmee ik, uiteindelijk, op een of andere manier, iets mee wil doen. Sterker nog, ik voel dat ik er iets mee móet doen. 

De afgelopen anderhalf, twee jaar heb ik zelf van nabij meegemaakt hoe makkelijk mensen kunnen vastlopen in rigide, inflexibele systemen. Mensen, die zich, vanwege uiteenlopende omstandigheden, vaak toch al in kwetsbare posities bevinden. Mensen die al heel lang vechten om te overleven maar dat op een gegeven moment niet meer kunnen. Niet omdat ze niet meer willen maar puur omdat het hen ontbreekt aan energie, aan vechtlust, aan motivatie, aan overzicht. Omdat, simpel gezegd, de rek er totaal en helemaal uit is.

Hitting rock bottom. Lager dan op de bodem van de afgrond kun je niet zakken, zeg je dan tegen jezelf. Vanaf daar kun je alleen maar omhoog. The only way is up, toch? .. Tenzij je ontdekt dat je tot je middel bent weggezakt in drijfzand. Zie dan daar maar eens uit te komen.



Tijdelijk dakloos
Want, mijn huis is dus nu weliswaar verkocht. Vrijheid, blijheid, zou je dan zeggen. Nou, nee. Want ik ben nu dus officieel dakloos. Ongeluk komt namelijk zelden alleen, maar neemt graag zijn goede vriend Tegenslag mee. Zo heb ik ook al een tijdje een innige en ingewikkelde driehoeksverhouding met Meneer Kafka en Mevrouw Murphy. Ik heb het al ettelijke keren uitgemaakt, maar ze zijn nogal vasthoudend.

Parallel aan, en versterkt door het hele proces rondom de gedwongen verkoop van mijn huis, speelt namelijk ook nog een bureaucratisch horrorverhaal waardoor ik momenteel een tijdelijk bestaan leid als 21e eeuwste stadsnomade. Want waar ik voor Metro Rotterdam oorspronkelijk geinterviewd werd over het testen van het vernieuwde Woonnet Rijnmond, kán ik momenteel helemaal niet reageren op welk huurhuis dan ook, omdat ik voor nu even niet over de benodigde papieren beschik. En wie niet over ''benodigde papieren'' beschikt, valt dan al snel tussen wal en schip. Regels zijn er vooral om niet van af te wijken, maar om het systeem draaiende te houden, zo blijkt maar weer.

Hoe dan ook, mijn leven is momenteel dat van een tijdelijk dakloos persoon. Mijn persoonlijke spullen, mijn kunst en bezittingen verdeeld over maar liefst vier verschillende adressen. Mijn dagelijks bestaan gereduceerd tot een paar koffers. Momenteel verblijvend op een tijdelijk (en zeer warm, welkom en gastvrij) logeeradres, binnenkort verkassend naar huizen van vrienden die voor korte of langere tijd in het buitenland verblijven. In de tussentijd zoek ik natuurlijk actief naar meer (semi)permanente woonruimte, zoals diverse mogelijkheden op het gebied van anti-kraak of leegstandsbeheer.

Gemengde gevoelens
Het gevoel dat ik er bij heb is zowel dat van avontuur als van weemoed. Ik vind het spannend en beangstigend tegelijk. Het gevoel van ontworteling en ontheemd zijn is mij van nature niet vreemd, maar nu is het wel heel letterlijk.

Bevrijd van de ballast van een onbetaalbaar huis, rouw ik ook om wat ooit een thuis was. Waar ik gelukkig was, waar ik heb liefgehad, waar ik gedroomd heb. Van waaruit ik allerlei leuke, mooie projecten bedacht en coordineerde. Waar ik weer Witty Art heb kunnen maken, voor het eerst in jaren, waar zoveel Witty Art ontstaan is. Waar twee onvergetelijke prachtkaters oud zijn geworden en in mijn armen zijn overleden. Waar ik zoveel fijne, mooie, momenten heb beleefd: etentjes, feestjes, inspirerende gesprekken, mooie ontmoetingen.

Tegelijkertijd voel ik de opwinding van het nieuwe, het onbekende. Er is ruimte voor nieuwe creatieve projecten, voor nieuwe zakelijke initiatieven, al zijn de omstandigheden misschien niet optimaal. Aan de andere kant: toen ik dacht dat ze dat wel waren, ging het juist zo ontzettend mis.

There is never such a thing as a right moment, it's a matter of right timing. 
And Life, sometimes, a lot of times, has pretty much it's own timing. 
Even if it's your own.  
(yep, da's een originele Miss Witty quote) 

Dus ja: mijn toekomst is onzeker. Maar er liggen zoveel wegen voor me open naar nieuwe mogelijkheden, kansen, voor Witty Projects en Witty Art. En hoe moeilijk het ook nog gaat zijn, hoe ontzettend confronterend en hoeveel tegenslagen en uitdagingen ik ongetwijfeld nog ga tegenkomen, ik zal ze niet uit de weg gaan. Ik zal niet vluchten. Maar vechten en opnieuw beginnen. Al zal ik nog een keer of wat genadeloos en keihard op mijn smoel gaan. Maar ik ga het proberen. 

I think I am worth the try.


Wordt, kortom, vervolgd. .. in de tussentijd werk ik gestaag door aan nieuwe projecten, zoals het vervolg van de succesvolle Dogparade 010 en voor de Alliantie West-Kruiskade en zo nog wat meer. 

Want hey, ik ben en blijf Miss Witty. En zelfs een Miss Witty on the Move blijft gewoon doorgaan met ondernemen

En het zorgt ook voor volop inspiratie voor Witty Art. Want om dit alles enigszins te kunnen verwerken, ben ik (daartoe aangezet door een voor mij speciaal iemand) begonnen met een Witty Art Book: ''My Life In Limbo''. Een soort Witty Diary in woord en beeld. Klik hier om er meer over te lezen; en vooral te zien!




maandag 15 juni 2015

Eerste editie Dogparade 010 een waanzinnig succes!




De eerste editie van de Dogparade op zaterdag 13 juni jl, bleek een doorslaand succes! Een slordige 50 honden en hun baasjes verzamelden zich die middag in hartje Rotterdam op de Kop van de Westersingel.

Om vervolgens onder leiding van Captain Jack (ofwel presentator Jack Kerklaan van RTV Rijnmond) richting het Tiendplein te gaan, alwaar de viervoeters de strijd met elkaar aangingen om de felbegeerde titel De Ultieme Hond!


Captain Jack nam zijn taak uiterst serieus en onderwierp de deelnemende honden en baasjes aan een waar kruisverhoor: Baas van De Ultieme Hond word je natuurlijk niet zomaar!


Lokale en ook nationale pers, waaronder Metro Rotterdam, was massaal uitgerukt om de allereerste Dogparade 010 te verslaan. De baasjes werden er verlegen van, de aanwezige honden maalden er niet om. Die hadden slechts aandacht voor alle overheerlijke Doggy Prijspakketten, o.m. beschikbaar gesteld door sponsor Yarrah. En vooral: voor elkáár.


De jury, onder deskundige leiding van voorzitter Loes Luca met onmisbare assistentie van haar moeder, had het er maar moeilijk mee. Gelukkig was er ook gelegenheid voor een spontane a capella versie van 'How Much Is That Doggy In The Window?'


Het publiek, in grote getale aanwezig, kon zich ook uitleven op de aanwezige Doggy Market, waar o.m. overheerlijke hondengebakjes konden worden genuttigd. Verder waren o.m. aanwezig Leeszaal Rotterdam West met een speciale collectie ''Hondse Literatuur'' en Stichting Hulphond Nederland. Al het door de hondenbaasjes betaalde inschrijfgeld plus alle extra donaties gingen in zijn geheel naar deze organisatie, hét expertisecentrum voor het opleiden en inzetten van hulphonden voor zowel de medische als therapeutische zorg.


Kortom, we kunnen spreken van een uiterst succesvolle eerste editie, en dat betekent dat we alweer volop plannen zitten voor editie 2016 en ... er staan in de tussentijd ook nog een aantal kleinere Doggy Events op de planning! 

Volg Dogparade 010 ook op Facebook voor alle informatie en updates daarover! 

De Dogparade 2015 is een initiatief van Stichting De Hort Op! en wordt mede mogelijk gemaakt door Alliantie West-Kruiskade, Rotterdam Festivals, Dierenwinkel De Rimboe, BRIT Petfood, YARRAH Bio Organic en Slagerij Schell.

De Dogparade is onderdeel van de agenda van Rotterdam Festivals. Kijk voor het complete overzicht hier.

De Dogparade 2015 is een vervolg op de Dogparade, die plaatsvond als onderdeel van Rotterdam 2001, Culturele Hoofdstad van Europa.


Team Dog Parade 2015 bestaat uit:
Concept & Productie: Mieke van der Linden, cultureel producent
Productie (voorbereiding): Mirjam Klootwijk
Productie (uitvoerend), pers & tevens DJ Cat: Cathelijne Beijn
Productie (ondersteunend), pers en fondsenwerving: Christy de Witt




dinsdag 2 juni 2015

De Dogparade 2015 komt naar De Kade op zaterdag 13 juni!


Een heel leuk en supertof project waar ik aan meewerk is De Dogparade 010. Een leuk, ludiek en laagdrempelig evenement dat het eeuwenlang verbond viert tussen de mens en zijn meest loyale metgezel: de hond.

Op zaterdag 13 juni 2015 verandert de Rotterdamse West-Kruiskade in een ware Doggy Heaven! Schrijf jouw hond in voor de verkiezing van De Ultieme Hond en maak kans op Super Doggy prijzen. En kom naar de Doggy Markt op het Tiendplein, met allemaal leuks en lekkers voor jouw trouwe viervoeter!



Host voor de dag is de meest Rotterdamse van al uw MC's, namelijk Jack F. Kerklaan en de deskundige jury o.l.v. niemand minder dan actrice en theatermaker Loes Luca buigt zich over welke Lucky Dog er met de titel Ulltieme Hond vandoor gaat. Voor de winnaar ligt er natuurlijk een 'Echt Honds' Prijzenpakket klaar. De muzikale omlijsting wordt verzorgd door DJ Cat met haar Dog Sounds.

Lees alles en meer over op de Facebook pagina van de Dogparade 010, ook hoe je je hond kunt opgeven. 

Of schrijf je hond in vanaf 1 juni bij Dierenwinkel De Rimboe, West-Kruiskade 85 Rotterdam. 

De Dogparade 2015 is een initiatief van Stichting De Hort Op! en wordt mede mogelijk gemaakt door Alliantie West-Kruiskade, Rotterdam Festivals, Dierenwinkel De Rimboe, BRIT Petfood, YARRAH Bio Organic en Slagerij Schell.
De Dogparade is onderdeel van de agenda van Rotterdam Festivals. Kijk voor het complete overzicht hier.

De Dogparade 2015 is een vervolg op de Dogparade, die plaatsvond als onderdeel van Rotterdam 2001, Culturele Hoofdstad van Europa.

Team Dog Parade 2015 bestaat uit:
Concept & Productie: Mieke van der Linden, cultureel producent
Productie (voorbereiding): Mirjam Klootwijk 
Productie (uitvoerend), pers & tevens DJ Cat: Cathelijne Beijn 
Productie (ondersteunend), pers en fondsenwerving: Christy de Witt




Geslaagde presentatie 'Maak Het Mee' tijdens Inspiratiedag West-Kruiskade


Op donderdag 21 mei jl. verzorgde ik samen met Cultuurscout Menno Rosier, een presentatie over ons initiatief Maak Het Mee!, over Makers' Spaces in Het Oude Westen. Dit op uitnodiging van de Alliantie West-Kruiskade, die samen met de Hogeschool Rotterdam en het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed een Inspiratiedag hadden georganiseerd op en rondom de West-Kruiskade. De datum 21 mei is immers ook door de UNESCO uitgeroepen tot Werelddag voor Culturele Ontwikkeling. 

De gehele dag vonden er diverse lezingen, presentaties en workshops plaats in het gebied, te beginnen met een gezamenlijk cultureel ontbijt en een lezing over het belang van het behoud van in Nederland geintegreerde tradities uit andere culturen. Er waren presentaties van Radio Brasa, Museum Rotterdam, het Stadsarchief Rotterdam, Stichting Rotterdam Vertelt, WMO Radar i.s.m. Stichting Cretopia en Werk aan de Kade. Naast luisteren konden deelnemers ook het nodige dóen: er waren workshops door INVALID Modeatelier, Global Hats & Art Studio, klederdrachten met de Krachtvrouwen, Chinese eettradties in Het Zesde Geluk; en dit is nog maar een greep want er was nog veel meer te doen. 

En op locatie bij de Alliantie West-Kruiskade gaven Menno en ik samen onze presentatie, voor een klein, maar buitengewoon geinteresseerd en betrokken gezelschap, waardoor er meer sprake was van een interactief gesprek over en weer. Ontzettend mooi om mee te maken (letterlijk!) en te mogen doen. 


Menno Rosier schetste in het kort de huidige ontwikkelingen m.b.t. de lokale maakindustrie in Het Oude Westen, en ik haakte daar op in met een korte terugblik op de pilot van Maak Het Mee eerder dit jaar en een vooruitblik op onze plannen met de Maak Het Mee Community en een Makersfestival later dit jaar.

Daarna ontstond een gesprek over en weer met de aanwezigen over het belang van 'maken' om immateriaal erfgoed te bewaren, zoals de kennis van ambachten uit andere culturen dan alleen de Nederland. En wat dat kan opleveren in combinatie met moderne technologie zoals 3D printing. De aanwezigheid van steeds meer creatieve werkplekken in de vorm van zogenaamde StadsLabs en Pop Up Makers Spaces in en rondom de wijk, waar creatieven en makers gebruik kunnen maken van 3D printers e.d., biedt volop kansen in dat opzicht.