dinsdag 28 januari 2014

Leuk artikel over TWC in winter-nieuwsbrief van Bureau Martine Romer

Door de diversiteit van de projecten waarbij ik betrokken ben, kom ik ook in contact met een veelheid aan mensen, met de meest uiteenlopende zakelijke en persoonlijke verhalen en achtergronden.

Eén daarvan is Martine Romer, die ik heb leren kennen tijdens Plein du Publique, de jaarlijkse kunstmarkt in Rotterdam Noord waarvan ik mede-organisator ben. Martine is één van de vrijwilligers namens E.H.B.O Rotterdam, van wiens diensten wij gebruik mogen maken t.b.v. de markt. Martine is ruim 25 jaar actief geweest in het bedrijfsleven, met name in internationale en P&O gerelateerde organisaties. Daarnaast heeft zij zich ontwikkeld op het gebied van communicatie, coaching en theater. In 2009 begon zij haar eigen bureau en inmiddels biedt zij een scala aan diensten aan, o.m. coaching en workshops en creatieve projecten voor ouderen met de stichting Creatief Welzijn Senioren.
Veel gemeenschappelijke grond, dus, en volop ''food for thought'', zoals dat heet, en dus voor leuke, en wederzijds inspirerende gesprekken. Martine is ook een frequente bezoeker van 'Witty Projects' en een groot fan het 'NoNijn' dat een hoofdrol speelt in veel Witty Art. Of zoals zij zegt: 'Dat gestressesde konijn'. 

Dus natuurlijk was ik blij verrast en vereerd, toen zij mij uitnodigde om een stukje aan te leveren voor haar kersverse nieuwsbrief editie winter 2013-2014, met als thema 'Tegendraads'. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen, want, een tikje eigenwijs en eigenzinnig ben ik altijd al geweest. 

Martine's nieuwsbrief, inclusief het stukje over mijn persoon (en inclusief NoNijn, natuurlijk) kun je hier lezen.
Lukt het openen niet? Klik dan hier.






dinsdag 21 januari 2014

Voorbij Blue Monday: een dag zoals alle andere

Gisteren was dus Blue Monday. De zogeheten meest deprimerende dag van het jaar. Deprimaandag, dus. Nu leent de Maan-Dag zich überhaupt al voor een dergelijke gemoedstoestand, al was het maar omdat die dag nu eenmaal de begin van de nieuwe werkweek inluidt. Voor de meesten onder ons niet bepaald hét moment van de week om naar uit te kijken.

Los daarvan is het natuurlijk van de gekke dat men zich collectief een deprimerende dag laat aanpraten, alleen maar omdat de media het roepen. Toch? Of nee, er lag een wetenschappelijk onderbouwde formule aan ten grondslag, toch? Die optelsom van uitgestelde of alweer mislukte goede voornemens, de euforie van het nieuwe loonstrookje alweer teniet gedaan door de eerste belastingaanslagen die op de mat vallen, de donkere dagen NA Kerstmis. Logisch dat er zoiets de kop op kon steken als een collectief gedeelde depressie. Toch?

Niet, dus. De formule van de Britse psycholoog Cliff Arnall is zo veelzeggend als een leeg vat, en in 2006 onthulde The Guardian al dat Arnall de formule waarschijnlijk op verzoek van een PR-bureau uit zijn wetenschappelijke duim had gezogen of in ieder geval ''ins blaue hinein'' bij elkaar had geraapt. Dit alles weer in opdracht van reisbureau Sky Travel. Want niets werkt immers zo geneeskrachtig tegen een depressie als een reisje naar de zon, toch? Zeker als die zon zich in die periode dat Blue Monday valt, zich alleen maar in verre oorden laat zien.

Kortom, Blue Monday is niets meer of minder dan een regelrechte marketingstunt, en dan nog niet eens zo'n heel goede. Sky Travel Channel is inmiddels als gevolg van de crisis gestopt; en anno 2014 is het de anti-depressiva en zelfhulpindustrie die met het fenomeen Blue Monday op de loop gaat. Zie ook dit artikel van Tim Cardol in HP/De Tijd.

Om dan toch nog héél even terug te blikken op Blue Monday, bijgaand een kleine cARToon van mijn hand, ter illustratie van het feit dat het echt geen maandag hoeft te zijn om je ''blue'' te voelen.






vrijdag 17 januari 2014

Nieuwjaarsactie van Enthousiasmeur bewijst: de 'S Factor in Social Media' zijn WIJ!

Er wordt van alles geroepen over de voors en tegens van sociale media. We delen wat af met onze virtuele vrienden, aanwezig op Facebook, Twitter, Pinterest, Instagram, Linkedin, etc. Voor de één een onschuldig tijdverdrijf, voor de ander een nuttige manier van netwerken, voor weer een ander zowat een dagbesteding, om niet te zeggen vorm van verslaving. Bij weer anderen treedt social media slijtage op, het verschijnsel 'ontvrienden' doet zich meer en meer voor. Het virtuele en het echte leven concurreren te hard met elkaar, we zijn teveel on line en houden te weinig tijd over voor onze echte vrienden. Zo denken veel mensen in mijn omgeving er tenminste over.

Zelf vind ik: Life is what you make it, en dat geldt voor zowel het on line als het off line bestaan.

illustratie: (c) 2013 Christy de Witt/TWC
Iemand anders die daar precies zo over denkt is Marcel Jongmans, ondernemend (ambtenaar) bij Enthousiasmeur: duwer, aanjager, trekker, verbinder en bovenal Rotterdammer. Altijd bezig met mooie plannen en initiatieven voor elkaar te krijgen en mensen met elkaar in contact te brengen, in het belang van de stad. Een echte netwerker ook, met eind 2013 een slordige 788 vrienden op Facebook. Niet het record natuurlijk, maar toch: een aardig getal. Zeker als je spontaan besluit om al die mensen een persoonlijke nieuwjaarswens te schrijven. Via Facebook.

Toen vanaf 20 december de eerste genummerde posts op Marcels profiel begonnen te verschijnen, had niet iedereen in zijn vriendenkring op Facebook meteen door dat het hem ernst was. Hij zou toch niet echt ... ? Alle 788? Ja, dus. Allemaal. Zonder uitzondering. En vanaf dat moment begon het rond te zingen op Facebook. De teller liep langzaam maar zeker op: 150, 175, 200, nog 500+ te gaan, 250, 300 ... 400+ to go! Mensen begonnen mee te tellen, ongeacht of ze al aan de beurt waren geweest. Het werd een beetje een gewoonte, een paar dagen lang, deze openbare, aan anderen gerichte, nieuwjaarswensen mee te lezen. Want elke wens was weer anders dan de voorgaande, had zijn eigen unieke boodschap, gericht aan elke keer weer een andere ontvanger, één van de 788. Niemand verwerd tot een nummertje.

Ondertussen gebeurde er ook iets anders, iets onverwachts. Door dat meelezen, door die paar dagen durende confrontatie met de onophoudelijke stroom aan wisselende, maar altijd positieve, mooie, enthousiaste, hoopvolle, opbeurende nieuwjaarswensen, kon het niet anders dan dat mensen zich ook gingen verdiepen in de personen waarover Marcel schreef. Niet bij alle 788 posts, natuurlijk maar toch: er was bijna altijd wel iets wat je triggerde. Want je zag ineens wat de mensen binnen Marcels Facebook netwerk met elkaar gemeen hadden. Wie dezelfde activiteiten ondernemen, dezelfde interesses delen, wie zich met dezelfde drive met dezelfde dingen bezighouden. En, in het verlengde daarvan, wie je misschien zelf beter zou willen leren kennen.

Wat Marcel, misschien zonder het zelf zich direct te beseffen, aan het doen was, was het openstellen van zijn netwerk op Facebook, het ontsluiten daarvan voor anderen. En wat hij, in de slipstream van zijn nieuwjaarswensactie, eigenlijk voor elkaar kreeg, was het letterlijk en figuurlijk verbinden van zijn vriendschappelijke en professionele contacten, spontaan, ongepland en onverwacht. En zo ontstonden er ineens nieuwe verbindingen, direct via Facebook, via LinkedIn, via Twitter. Er ontstonden nieuwe ideëen, initiatieven en plannen, samenwerkingen tussen mensen die misschien al 'een keer met deze of gene' in contact 'hadden willen komen' maar ja, zomaar iemand uitnodigen op Facebook? En te pas en te onpas mensen toevoegen op LinkedIn was ook not done. 

En nu, ineens, ging het als haast vanzelf. De drempels waren weg. 

Nee, dit had Marcel zelf ook niet zien aankomen, zei hij. Hij wilde ''alleen maar kijken of het mogelijk was'' om een sociaal medium als Facebook, wat voor velen juist als onpersoonlijk ervaren wordt, ''een klein tikkie meer sociaal'' te maken. Nou, Marcel, mission accomplished!

Want, Marcel, gozerT, kanjerT, wat jij voor elkaar hebt gekregen is veel meer dan mensen een gelukkig nieuwjaar wensen. Je hebt nieuwe verbindingen voor elkaar gekregen, contacten gestimuleerd tussen mensen die elkaar half-half of helemaal niet kenden, openingen en nieuwe samenwerkingen helpen realiseren. Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar volgens mij doe ik dat ook een beetje namens de rest, dat ik geroerd, blij en trots was om één van 'de 788' te zijn.


Foto: Bruno van den Elshout
En daar bleef het niet bij. Onder die 788 bevonden zich ook Nynke Schaaf en Jan-Peter Boogers, die op het grandioze idee kwamen om een heuse Enthousiasmeur Nieuwjaarsborrel te organiseren, op 8 januari jl. En dat ging precies op dé manier die bij jou past. Binnen no time werd BIRD als locatie geregeld, en een middag ter ere van jou en je ontembare, onvermoeibare inzet voor Rotterdam in elkaar geknald. Het werd een even spontane als gemeende netwerkborrel. Contacten en verbindingen die naar aanleiding van jouw actie online waren gelegd, werden realiteit, omgezet in afspraken, voor (zakelijke) samenwerkingen en nieuwe initiatieven.

En zo bewees jij het, de enige echte 'S factor' in sociale media, dat is niet het medium, niet het type smartphone of tablet waarmee wij onze posts of tweets de virtuele wereld inslingeren, maar echt enkel en alleen wij mensen zelf! Jouw actie is het voorbeeld van wat kan gebeuren als intentie, boodschap en medium samenvallen, en bijgaande foto is daarvan het bewijs: één Enthousiasmeur en een bende Enthousiastelingen bij elkaar, op een onvermoede, onverwachte mooie middag in januari 2014!

Wat nou, social media niet 'sociaal'? 

En voor wie zich afvraagt wat een ''ondernemend (ambtenaar) bij Enthousiasmeur'' nou precies inhoudt: klik hier en lees meer!